για την κρατική εξουσία...

δέχθηκα το e-mail που βρίσκεται στην βάση αυτού του post και θα βάλω την απάντηση εδώ:

Δυστυχώς η κρατική εξουσία με την ανάλγητη συμπεριφορά της περιφρονεί την ανθρώπινη ζωή εκατέρωθεν.

Μοναδικό μέλημα της είναι να στηρίζονται τα συμφέροντα της και μόνον αυτά. Δεν ενδιαφέρετε ποτέ για τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν.

Δυστυχώς για όλους αυτούς είμαστε αναλώσιμοι (πολίτες και μπάτσοι)!!!!!!!!!!!!!

Ποιος θα μπορέσει να εναντιωθεί σε κοινωνικές ομάδες που έχουν την κάλυψη της κεντρικής εξουσίας και βρίσκουν διαχρονικό άσυλο?

Ποιος θα αντισταθεί και δεν θα πληρώσει φακελάκι στους γιατρούς, στην εφορία, στην πολεοδομία, στην εκκλησία, στα υπουργεία, στα δικαστήρια κλπ.

Ποιος γονέας θα αντέξει την κοινωνική πίεση και δεν θα γονατίσει στις απαιτήσεις της παραπαιδείας.

Ποιος αντιπρόσωπος του έθνους θα σταθεί αποτελεσματικά μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα να μην πληρώνουν ούτε 1 ΕΥΡΩ φόρο 3.000.000 οικονομικά ενεργοί πολίτες της χώρας, ενώ από την άλλη πλευρά απομυζώνται σταθερά και μόνιμα τα υποζύγια που λέγονται μισθωτοί. ΄

Ποιος υπογράφει μεταπολεμικά τους ετήσιους προϋπολογισμούς του ελληνικού κράτους υποθηκεύοντας το μέλλον κάθε επόμενης γενιάς. Ποιος δανείζεται ασύστολα, χωρίς να κληθεί ούτε μια φορά να πληρώσει τον λογαριασμό.

Δυστυχώς καταντήσαμε η νέα γενιά να μην έχει να ελπίζει σε ένα καλλίτερο αύριο.

Δυστυχώς φθάσαμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας γιατί εκλείπει η κοινωνική συνείδηση.

Δυστυχώς είμαστε όλοι νεροκουβαλητές ενός συστήματος που για να επιβιώσει χρησιμοποιεί όλα τα υπαρκτά μέσα, ακόμη και αυτό το e-mail!!!


--------------------------------------------------------------------------------

From: *****
Sent: Tuesday, December 16, 2008 11:10 AM
To: *****
Subject: FW: Έσβησε χθες -αθόρυβα


Έσβησε χθες -αθόρυβα- 24 αστυνομικός,θύμα κουκουλοφόρων του 2007. Χθες έσβησε ο αστυνομικός που είχε δεχθεί επίθεση από κουκουλοφόρους σε συναυλία στο Ελληνικό το καλοκαίρι του 2007. Όλο αυτό το διάστημα ήταν ουσιαστικά ζωντανός-νεκρός. Δεν ήταν αρκετά νέος,ήταν ήδη 24 ετών.

Δεν ανήκε στη γενιά των 700 ευρώ, γιατί έβγαζε 750. Δεν είχε όνειρα για τη ζωή του, είχε όπλο, κι ας μην το τράβηξε ποτέ για να σωθεί.

Δεν είχε μάνα να τον κλάψει,γιατί ήταν ένας μπάτσος, ένα γουρούνι, ένας δολοφόνος. Κάποιοι θάνατοι δεν πουλάνε το ίδιο, αλλά μαντέψτε,πονάνε το ίδιο.

Ποιος είναι ο αστυνομικός;Δυστυχώς θυμηθείτε το περιστατικό...."Από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας ανακοινώνεται ότι την 23.10 ώρα της06/07/2007, δύο (2) αστυνομικοί οι οποίοι βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσίαμέτρων ασφαλείας για αποτροπή κλοπών, επιθέσεων και φθορών ξένης περιουσίας,(σπάσιμο οχημάτων, καταστημάτων ή εγκαταστάσεων κ.α αδικημάτων) όπως έχεισυμβεί κατά το παρελθόν, κατά την διάρκεια συναυλίας συγκροτημάτων μουσικήςστις εγκαταστάσεις του γηπέδου Baseball στο Ελληνικό, δέχθηκαν απρόκληταδολοφονική επίθεση από πλήθος ατόμων του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η αναίτια επίθεση έγινε από τριάντα τουλάχιστον άτομα, με ενωμένες δυνάμεις ταοποία διέπραξαν βιαιοπραγίες σε βάρος των δύο (2) αστυνομικών, με γρόνθους,λακτίσματα και υλικά αντικείμενα (σιδηρολοστούς, ρόπαλα, θλώντα όργανα),προκαλώντας σε αυτούς βαρείες σωματικές βλάβες. Ειδικότερα ο ένας αστυνομικός (γεν. 1983), φέρει βαριές κακώσεις κεφαλής,πολλαπλά τραύματα στο σώμα και νοσηλεύεται στη Μ.Ε.Θ. Νοσοκομείου, ευρισκόμενοςσε καταστολή.Η κατάσταση του εγκυμονεί κίνδυνο ζωής. Ο δεύτερος αστυνομικός (γεν. 1972), επίσης νοσηλευόμενος φέρει ρωγμώδες κατάγματα στο αριστερό χέρι και μώλωπες στα πλευρά. Η βάναυση επίθεση συνεχίζει μια σειρά προκλήσεων έναντι της έννομης τάξης και''καταδρομών'' που αποδέχονται με απάθεια το ενδεχόμενο αποτέλεσμα τηςσωματικής βλάβης και της ανθρωποκτονίας από ''άτομα'' που ασκούνται στη βία, μάλλον ως πρόταση και στάση ζωής και ως ''πολιτική παρέμβαση''. Η Ελληνική Αστυνομία κινείται για την ανακάλυψη των δραστών".

Γι' αυτό το γεγονός όμως, κανένας δημοσιογράφος δε θα φωνάξει, κανένα Ιντυμίντια δε θα γράψει αράδες, κανένας ψευτοδημοκράτης μπλογκερ δε θα αναρτήσει έστω και μία γραμμή.

Στο φως η κρυμμένη καθημερινή αναρχία

Είναι η αναρχία οικονομικά αποτελεσματική;(1) Μη βιαστείτε να απαντήσετε «όχι». Ολα εξαρτώνται από το πόσο μας κοστίζει η κυβέρνηση και γενικότερα το κράτος. Εξαρτάται λοιπόν από το εάν το κράτος κάνει καλά τη δουλειά του, δηλαδή να οργανώνει αποτελεσματικά τις κάθε είδους σχέσεις των ανθρώπων, ιδίως φυσικά, τις οικονομικές σχέσεις-ανταλλαγές. Ετσι, οι πολίτες κερδίζουν από την οργάνωση των σχέσεων αυτών αφού μετακινούνται από μια κατάσταση ανεξέλεγκτων διαμαχών μεταξύ τους, σε μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη οικονομική συνεργασία και ανταλλαγές με αμοιβαία οφέλη. Η θεωρία του κράτους-«κοινωνικού συμβολαίου» είναι ακριβώς αυτό.

Αντιθέτως, στη θεωρία του «ληστρικού-αρπακτικού κράτους» (predatory state), το κράτος «προκύπτει» από την εγωιστική συμπεριφορά ατόμων και κυρίως ομάδων, που το συγκροτούν ή απλώς χρησιμοποιούν τον μηχανισμό του, έχοντας ως συγκριτικό πλεονέκτημα την πολιτική ισχύ, για να επιβάλουν τα ατομικά τους συμφέροντα και να λεηλατήσουν τη δημόσια περιουσία (σας θυμίζει μήπως «Βατοπέδι» η περίπτωση αυτή;)

Εννοείται ότι καταστάσεις μη αποτελεσματικών μορφών οργάνωσης εμπίπτουν στη δεύτερη περίπτωση όπου το κράτος λειτουργεί κλεπτοκρατικά και αυταρχικά, ως αντιπρόσωπος των οικονομικών συμφερόντων των ομάδων με ισχύ. Δεν χρειάζεται πολύς κόπος για να εντάξει κανείς την Ελλάδα, ιδίως των τελευταίων ετών, στο χώρο των υποδειγμάτων της κλεπτοκρατίας, μιας και η αναποτελεσματικότητα και η αναρχία κυριαρχούν σε πολλές όψεις της πολιτικής ζωής αλλά και της καθημερινότητας.

Στη βιβλιογραφία, η ύπαρξη και κυρίως η επιμονή αδύναμων θεσμών (weak institutions), ερμηνεύεται συνήθως ως «τροχιά εξάρτησης» (path dependence). Πρόκειται για μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία που είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξει «από τα μέσα» και να εξελιχθεί, για παράδειγμα, σε ένα κράτος δικαίου, δικαιωμάτων και ελευθεριών, με παράλληλη λειτουργία εύρυθμων και διαφανών ανταγωνιστικών αγορών που δίνουν ευκαιρίες στους πολίτες για προσωπική και επαγγελματική ζωή.

Στην περίπτωση του κλεπτοκρατικού κράτους, το τελευταίο λειτουργεί ως επίσημο διόδιο των κλεπτοκρατικών ομάδων που έχουν καταλάβει ή «αντιπροσωπεύουν» τον μηχανισμό του. Η δε καταφυγή των πολιτών στην άναρχη οικονομική ζωή, βασικό βραχίονα της οποίας αποτελεί η παραοικονομία και η διαφθορά, αποτελεί ορθολογική επιλογή (!) και σχετικά αποτελεσματικό καθημερινό κανόνα.

Πολύ περισσότερο όταν συνήθως η κατάσταση αυτή συνοδεύεται από μια ήδη χαμηλή ανάπτυξη της αγοράς, δηλαδή των οικονομικών ανταλλαγών ανάμεσα σε ιδιώτες ή και από μια χαμηλή ανάπτυξη της αυτοοργάνωσης της ίδιας της κοινωνίας (θεσμοί διαιτησίας, αξίες, μηχανισμοί φήμης και επιβράβευσης, κ.λπ.).

Με άλλα λόγια, το θεσμικό περιβάλλον μπορεί να οδηγεί τους πολίτες σε μια ορθολογική συμπεριφορά αναρχίας και, σε κάθε περίπτωση, παράκαμψης του κράτους, επιλέγοντας έτσι την ανομία (lawlessness).

Πώς λοιπόν το υψηλό κόστος του κράτους μάς οδηγεί στην αναρχία; Γιατί ενδεχομένως η άναρχη δράση να είναι από κοινωνικής άποψης άριστη, όταν συγκρίνεται με την εναλλακτική επίσημη, «μέσω του κράτους» δράση; Διότι:

Α. Το οργανωτικό κόστος της συγκρότησης ενός σοβαρού κράτους δικαίου μπορεί να είναι ασύμφορο, δηλαδή αδύνατο, αφού μπορεί να αντιτίθεται στα βραχυχρόνια συμφέροντα ισχυρών (κλεπτοκρατικών) ομάδων και ατόμων.

Β. Το κόστος της συμφωνίας των επιμέρους αντίθετων ομάδων/ατόμων να είναι υψηλό και η βασική αιτία για αυτό είναι η ισχυρή ετερογένεια στις προτιμήσεις τους.

Γ. Το κόστος της παροχής των δημόσιων αγαθών μπορεί να είναι μεγάλο λόγω είτε του μεγάλου αριθμού των πολιτών είτε κυρίως λόγω των διαφορετικών πεποιθήσεών τους σχετικά με τα αγαθά αυτά, είτε γιατί προσκρούουν σε επιμέρους ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα (π.χ. δημόσια εναντίον ιδιωτικής υγείας).

Και στις τρεις ανωτέρω περιπτώσεις μπορεί να πει κανείς ότι εφαρμόζει η ελληνική περίπτωση. Το κόστος συγκρότησης σοβαρού κράτους δικαίου παρεμποδίζεται ιδίως από τις ισχυρές ομάδες (με διασυνδέσεις και διεμβολισμό τους στο κράτος, στα κόμματα, στα οικονομικά συμφέροντα κ.λπ.), που επί του παρόντος κάνουν πολύ ακριβή τη μετάβαση σε ένα «κράτος-συμβόλαιο» σχέσεων μεταξύ των πολιτών, και διατηρούν με αυτοτροφοδοτούμενη «τροχιά εξάρτησης» την άναρχη κλεπτοκρατική κατάσταση που όλοι βιώνουμε σήμερα.

Η ετερογένεια μεταξύ μας είναι μεγάλη. Οχι αυτή που έχει να κάνει με τη φυλή ή το χρώμα, όπως συμβαίνει σε άλλες κοινωνίες, αλλά αυτή που αφορά την έντονη ιδιώτευση και την παντελή απουσία συλλογικής ζωής πέρα από το κράτος και τα κόμματα, γεγονός που θα «ενοποιούσε» μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Πάρτε σαν παράδειγμα τους φοιτητές. Λείπουν εντελώς τα «societies» και η μόνη συλλογική ζωή που βιώνουν σήμερα είναι οι συνδικαλιστικές νεολαίες με τη γνωστή πια μαύρη αγορά συναλλαγής μεταξύ βαθμών-ψήφων στις γενικές συνελεύσεις.

Εν κατακλείδι, η τυφλή βία και αναρχία που έχει ξεσπάσει στη χώρα, με την κατάλυση του κράτους, αντικατοπτρίζει μεταξύ των άλλων, την καθημερινή βία και αναρχία της οικονομικής και κοινωνικής καθημερινότητας. Αντανακλά έντονες ανισότητες, την απουσία ευκαιριών για τους νέους, την αναξιοκρατία που κυριαρχεί παντού και τη διαφθορά στη μαύρη οικονομία.

Τη βδομάδα αυτή, η «κρυμμένη καθημερινή αναρχία» εκδηλώθηκε ανοικτά ως μια μορφή τυφλής διαμαρτυρίας όχλου απέναντι στη λεηλασία των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της νέας γενιάς, από μικρά και μεγάλα βολεμένα συμφέροντα που ληστεύουν και καταχρεώνουν το μέλλον των νέων γενεών. Είναι εναντίον της σάπιας και αναχρονιστικής πολιτικής τάξης που αυτιστικά εξυπηρετεί τον εαυτό της και κρατά προνόμια και κλειστές αγορές για τους κολλητούς πελάτες της με σκοπό την απλή επαγγελματική αναπαραγωγή της.

Είναι εναντίον όλων εκείνων που αυτή την εποχή κρύβονται και που είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση και που έχουν καταστήσει σήμερα την οικονομική και την κοινωνική αναρχία πιο... αποτελεσματική από την επιβολή και τήρηση των κανόνων ενός κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, των ελεύθερων, δίκαιων, διαφανών και ανταγωνιστικών αγορών.

Ολα αυτά εάν υπήρχαν θα έδιναν ευκαιρίες στη νέα γενιά που σήμερα δεν έχει, καθώς βλέπει παντού διόδια και κλειστές πόρτες, επιμέρους συμφέροντα και βολεμένους κομματικούς συνδικαλιστές με παχυλούς μισθούς, αδυνατώντας να φανταστεί η ίδια το προσωπικό και επαγγελματικό της μέλλον.

(1) Βλ. Ρ. Lesson, «Efficient Anarchy», Public Choice, 2006 (130).




Πηγή : Aρθρο της Κ.Ε <ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - 14/12/2008> από τον ΘΟΔΩΡΗ ΠΕΛΑΓΙΔΗ, καθηγητή Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

Ενα λουλούδι για σένα...

γιατί ο δραματικός σου θάνατος αποτελεί ηλεκτροσόκ στο κουρελιασμένο σώμα της κοινωνίας μας.

'Eγκλημα? Μήπως ΟΧΙ?

Είναι κοινό μυστικό ότι για δύο και πλέον μήνες οι κυβερνώντες αναζητούν τον από μηχανής θεό, που θα τους έσωζε από το Βαλτο..πέδιο που τους καταπίνει.

Είχαν εμπεδώσει πλέον τον αυτό-διασυρμό τους και έκαναν πάσες ευθύνης ο ένας στον άλλο. ‘Έχοντας πλέον υποταχθεί στο οικονομικό συμφέρον, και έχοντας οδηγήσει στον απόλυτο ευτελισμό την πολιτική, τους περίμενε μόνον η έξοδος κινδύνου.

Έτσι όπως γίνετε πάντα λίγο πριν κατάρρευση τα ένστικτα της αυτοσυντήρησης δίνουν μια τελευταία ισχυρή μάχη και αυτή βιώνουμε από σήμερα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στον κόσμο που ζούμε !

Είναι σίγουρο ότι τον αστυνομικό που άνοιξε σήμερα την σκουριασμένη πόρτα κινδύνου στους κυβερνώντες, τον επιχαίρει ένα σημαντικό τμήμα της άρχουσας τάξης.

Το ερώτημα είναι αμείλικτο : Μήπως έχουμε ένα προμελετημένο έγκλημα που θα δώσει διέξοδο στους κυβερνώντες να επεκτείνουν τα όρια δράσης τους και να νομιμοποιήσουν τον εναγκαλισμό τους με την εξουσία ;


Τις επόμενες μέρες θα χρειαστούμε προστάτες...

Καπιταλισμός και Ιερατείο - Διαπλοκή και 'Εγκλημα

Γράφει
ο Κώστας Λάμπος

Είναι ιστορικά βεβαιωμένο, πως οι θρησκείες, όλες ανεξαίρετα οι θρησκείες, ως εκκλησίες και ιερατεία, λειτούργησαν, άμεσα ή έμμεσα, ως εξουσιαστικοί μηχανισμοί, που καταδυνάστευσαν και κατακρεούργησαν την ανθρωπότητα, απαξίωσαν πνευματικά τον άνθρωπο και γέμισαν φόβο, μίσος, υποκρισία και πληγές τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Απόδειξη γι’ αυτά είναι οι «θρησκευτικοί» πόλεμοι, οι σκοταδιστικές διδασκαλίες, η υποκριτική συμπεριφορά των ιερατείων, η συσσώρευση μυθικού πλούτου και η προκλητική χλιδή, το μίσος τους για τις επιστήμες, τα γράμματα και τις τέχνες, η με κάθε τρόπο ανάμειξή τους στην πολιτική και η διαπλοκή τους με όλες τις εξουσίες, την οικονομική, την νομοθετική, την εκτελεστική, τη δικαστική και φυσικά με την εξουσία της μαζικής «ενημέρωσης».
Δεν είναι του παρόντος σημειώματος η ιστορική αναδρομή στα εγκλήματα των εκκλησιών και των ιερατείων σε βάρος του πολιτισμού και της ανθρωπότητας. Κι’ ούτε συμψηφίζονται αυτά τα εγκλήματα με το υποκριτικό «φιλανθρωπικό» έργο των εκκλησιών και των ιερατείων, με «τη στάχτη στα μάτια των αφελών πιστών».
Θα σταθούμε μόνο στο «φαινόμενο Εφραίμ», στον καλόγερο που «χορεύει στο ταψί», τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, το κοινοβούλιο, το πολιτικό σύστημα του πολιτικαντισμού, τη δικαιοσύνη, τη δημόσια Διοίκηση και τον «επιχειρηματικό» κόσμο της χώρας, χοροστατούντων δια της διακριτικής-ηχηρής σιωπής τους, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και των αντίστοιχων «ιερών» Συνόδων τους.
Ο Ελληνικός Λαός και μέρος του λαϊκού κλήρου δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους και στα αυτιά τους με όσα καθημερινά ακούνε και βλέπουν και δεν μπορούν να πιστέψουν πως είναι δυνατόν ένας καλόγερος να έχει αποκτήσει τόση δύναμη που να παραλύουν όλες οι εξουσίες μπροστά του.
Αντιλαμβάνεται όμως, ο Ελληνικός Λαός, κάθε μέρα και περισσότερο, με όσα καινούργια στοιχεία έρχονται, με το σταγονόμετρο βέβαια, στο φως, πως προφανώς ο πλούτος, με τον οποίο το σκάνδαλο της εκποίησης της τεράστιας δημόσιας περιουσίας, (με την αποκλειστική ευθύνη του αποκλειστικά υπεύθυνου πρωθυπουργού, της κυβέρνησής του και των υπηρεσιών της) γέμισε στα ταμεία και στους τραπεζικούς λογαριασμούς του Εφραίμ και των offshore εταιριών του, τροφοδότησε κομματικά ταμεία, «ιερά» ταμεία και τα ταμεία όσων υποκριτικά «βαθύτατα θρησκευόμενων», οργάνωσαν, συντόνισαν και ολοκλήρωσαν αυτό το κακούργημα.
Διαφορετικά δεν εξηγείται η παντοδυναμία του Εφραίμ, η χρυσή σιωπή όλων των εμπλεκόμενων και η σπουδή της κυβέρνησης να εμποδίσει τη Βουλή να συγκροτήσει προανακριτική επιτροπή αναζήτησης των όποιων ποινικών ευθυνών των υπεύθυνων για το κακούργημα σε βάρος του Ελληνικού Λαού.
Η Πρωτοβουλία Διαλόγου ( www.infonewhumanism.blogspot.com) για ένα Νέο Ουμανισμό εκτιμάει πως η σιωπή, σ’ αυτές τις κρίσιμες για τον τόπο στιγμές και γι’ αυτό το κακούργημα σε βάρος του Ελληνικού Λαού, της χώρας και του Ελληνισμού, δεν είναι χρυσός αλλά συνενοχή. Γι’ αυτό καλούμε τον Ελληνικό Λαό:

 Να πιέσει όλα τα κόμματα και όλους τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο να σεβαστούν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και να ψηφίσουν την πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής, για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης.

 Να ματαιώσει με κάθε τρόπο τα σχέδια της κυβέρνησης Καραμανλή να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, γιατί σ’ αυτή την περίπτωση θα παραγραφεί το σκάνδαλο.

 Να απαιτήσει τον άμεσο και πλήρη διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και να διεκδικήσει την ανεξαρτητοποίηση και το σεβασμό της προσωπικής πίστης από τους εμπόρους της πίστης δηλαδή από το ιερατείο και την επιχείρηση εκκλησία.

 Να αποστασιοποιηθεί από τις εκκλησίες και τα χρυσοφόρα «ιερά μυστήρια», να αποδυναμώσει το ιερατείο από κάθε εξουσία και να οδηγήσει όσους έντιμους λαϊκούς κληρικούς στην μαζική έξοδο διαμαρτυρίας από αυτό το σύστημα, το οποίο ως σύστημα υποκρισίας, φόβου, πνευματικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης το καθιστά δυνάστη των φτωχών και των ανήμπορων συνανθρώπων μας και υπηρέτη κάθε καταπιεστικής και εκμεταλλευτικής εξουσίας.


 Να αποστασιοποιηθεί από κάθε θρησκευτικό-σκοταδιστικό μύθο και από κάθε εξουσία που δεν την ελέγχει άμεσα και να οργανώσει την επίθεσή του για την κατάκτηση της επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης γνώσης και για την κατάληψη όλων των εργασιακών, αυτοδιοικητικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών θεσμών και εξουσιών, με στρατηγικό στόχο να ξηλώσει το σάπιο, το καταστροφικό και το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα και να μετασχηματίσει σταδιακά όλους τους δημιουργικούς και απελευθερωτικούς θεσμούς, με την άμεση, μαζική και ενεργητική συμμετοχή του σε θεσμούς ΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ.

 Να πάψουμε να είμαστε οπαδοί και καταναλωτές πνευματικών και υλικών σκουπιδιών και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να αποδείξουμε ο καθένας μας, ως άτομο και όλοι μαζί ως Λαός, πως δεν είμαστε απλά η «πηγή της εξουσίας» που ξεδιψάει τους μικρούς και τους μεγάλους, τους ντόπιους και τους ξένους εκμεταλλευτές μας και μας καταδικάζει στη μιζέρια, ως άτομα, ως Λαό και ως χώρα, αλλά είμαστε η ίδια η εξουσία, η Λαϊκή, δηλαδή η Αμεσοδημοκρατική Εξουσία, η Εξουσία της Ανθρωπιάς, η Εξουσία της ισότητας, της ελευθερίας, της ευημερίας, της συνεργασίας, της προόδου, του σεβασμού της φύσης και της ζωής και της οικουμενικής ειρήνης.

Αυτή είναι η νέα πατρίδα, ο Νέος Πολιτισμός και η νέα εποχή που πρέπει να τη χτίσουμε εμείς οι ίδιοι, κι' όχι δι' αντιπροσώπων, για να είναι και δική μας και όχι των "αντιπροσώπων". Και πρέπει να αρχίσουμε να τη χτίζουμε απο Σήμερα και όχι Αύριο, γιατί το Αύριο, Μεθαύριο θα είναι Χτες, δηλαδή πολύ αργά.


Κώστας Λάμπος
E-mail: prodial21@gmail.com

Το κακό αφεντικό βλάπτει σοβαρά την υγεία

Κινδυνεύουν περισσότερο από έμφραγμα όσοι έχουν επιθετικούς προϊσταμένους

Τα κακά αφεντικά βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Όποιος έχει σχετική εμπειρία θα γνωρίζει ότι ένας επιθετικός και δύστροπος προϊστάμενος, που δεν αναγνωρίζει καμία προσπάθεια, είναι πηγή μόνιμου άγχους.

Μια πρόσφατη μελέτη πρόσθεσε στους κινδύνους για την υγεία και τις καρδιοπάθειες. Όπως διαπίστωσαν Σουηδοί επιστήμονες εξετάζοντας 3.000 υπαλλήλους, οι εργαζόμενοι που αισθάνονται υποτιμημένοι ή δεν εκτιμάται η εργασία τους, υιοθετούν ανθυγιεινές συνήθειες όπως το κάπνισμα, το ποτό και η κακή διατροφή. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν 25% περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από κάποια σοβαρή καρδιοπάθεια. Όσο μάλιστα περισσότερο μένουν σε αυτήν τη δουλειά τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να προσβληθούν από έμφραγμα! Σε αυτήν την ομάδα υψηλού κινδύνου ανήκει ασφαλώς μια εργαζόμενη, η οποία έφτασε στο σημείο να μισεί το αφεντικό της. Αναζητώντας μια λύση, έγραψε μια επιστολή στη στήλη «Since you asked» («Μια και ρώτησες») του διαδικτυακού περιοδικού Salon. com. Η συγγραφέας και αρθρογράφος Κάρι Τένις, που είχε μια ανάλογη εμπειρία, κατέθεσε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση.



Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
«Τη μισώ! Όμως δεν μπορώ να βρω άλλη δουλειά...»

Αγαπητή Κάρι,
Πάλεψα για λίγο καιρό γι΄ αυτό που με βασανίζει, αλλά τώρα πρέπει να το βγάλω από μέσα μου. Κάρι, μισώ το αφεντικό μου! Ξέρω... Η λέξη «μισώ» είναι βαριά. Ίσως θα ήταν καλύτερα να έλεγα «απεχθάνομαι» ή «περιφρονώ». Είμαι σε αυτήν τη δουλειά για κάτι περισσότερο από έξι μήνες και ειλικρινά δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμη. Έχω πιάσει αυτήν τη γυναίκα να μου λέει ψέματα κατάμουτρα, να κουτσομπολεύει άλλους υπαλλήλους και γενικά να συμπεριφέρεται απαίσια. Όπως ξέρουμε όλοι, η οικονομία έχει βγει εκτός ελέγχου. Όποιος δουλεύει σήμερα είναι τυχερός. Αυτή είναι άλλη μια αποθαρρυντική όψη της ζωής μου. Έψαξα πολύ για κάτι περισσότερο. Κατέθεσα αιτήσεις σε αμέτρητες δουλειές χωρίς αποτέλεσμα. Σε αυτήν την πόλη ήρθα πριν από δυο χρόνια για να ζήσω με τον σύντροφό μου. Αλλά ας επιστρέψω στο μισητό αφεντικό μου. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι ένας συνάδελφος, που δουλεύει με καθεστώς μερικής απασχόλησης, παίρνει περισσότερα από μένα! Θύμωσα και όταν μίλησα στο αφεντικό μου, απάντησε ότι είχε τα χέρια της δεμένα. Κάρι, πνίγομαι στα σκατά της πολιτικής και της επαρχίας. Πρέπει, λοιπόν, να παρατήσω τη δουλειά μου ελπίζοντας ότι ο αγαπημένος μου σύντροφος θα αποπληρώνει μόνος το δάνειό μας; Ξέρει τι άκαρδη τσούλα είναι και θα με στήριζε ευχαρίστως- αρκεί να έβρισκα γρήγορα άλλη δουλειά. Θα εκτιμούσα κάθε συμβουλή σου ή τα ενθαρρυντικά σου λόγια.
Απελπισμένη και Οργισμένη

H AΠΑΝΤΗΣΗ
«Η δουλειά έχει βάσανα, σκατά κι ελάχιστο νόημα»

Αγαπητή Απελπισμένη και Οργισμένη,
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έπιασα δουλειά σε μια μεγάλη αμερικανική πολυεθνική έχοντας ως αντικείμενο κάτι για το οποίο δεν είχα εκπαιδευτεί και δεν ένιωθα κατάλληλη. Έπρεπε, όμως, να βάλω τα δυνατά μου για να πετύχω, καθώς τα σχέδια που είχα κάνει για να συντηρώ τον εαυτό μου δεν ήταν αρκετά κερδοφόρα. Έτσι, για πέντε χρόνια φορούσα ταγιέρ και γόβες, ενώ είχα ένα χτένισμα που ακόμη με κάνει να γελάω. Ένιωσα πολύ γρήγορα ότι δεν καταλάβαινα πώς σκέπτονταν και αισθάνονταν οι συνάδελφοί μου. Όπως και στη δική σου περίπτωση, τα αφεντικά μου κι εγώ είχαμε διαφορετικές απόψεις για το άτομό μου. Εγώ πίστευα στις δυνατότητές μου. Η εταιρεία δεν μου είχε καμία εκτίμηση. Κάποια στιγμή άρχισα να ανακαλύπτω ότι στη δουλειά μου δεν ήμουν μόνη, υπήρχαν και άλλοι που έβλεπαν τα πράγματα όπως εγώ και έκρυβαν τις σκέψεις τους όπως κι εγώ. Αυτά τα πράγματα δεν μας τα λένε στο σχολείο, μάλλον για να μη μας τρομάξουν. Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι δεν αναφέρονται στον πόνο, τα βάσανα και τα σκατά όταν σου μιλάνε για «καριέρα». Η πραγματικότητα είναι ότι η δουλειά έχει πολύ πόνο, βάσανα, σκατά κι ελάχιστο νόημα. Κυρίως δουλεύουμε για τα λεφτά. Όταν λοιπόν σε ξεζουμίζουν ή σε μαχαιρώνουν πισώπλατα, το κάνουν για τα λεφτά. Είναι σαν τη μαφία- δεν υπάρχει τίποτε προσωπικό. Καλή τύχη στην αναζήτηση της νέας σου δουλειάς. Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη.

Πηγή : TA NEA
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Το σχετικό link στο Ιντερνετ : I hate my boss!
I can't believe the things she does! Should I just quit? But I can't find another job! By Cary Tennis

Να Παραμερίσουμε τα οδφράγματα που εμποδίζουν την πρόοδο της Χώρας, της Ευρώπης και της Ανθρωπότητας

Eνα ειδικό αφιέρωμα στον φίλο Κώστα Λάμπο... με σημείωμα δικό του για το παρόν και το μέλλον του Νέου Ουμανισμού.



Το Σημειωματάριο της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό (infonewhumanism.blogspot.com) κλείνει αυτές τις μέρες ένα χρόνο παρουσίας. Στις δέκα (10) θεματικές σελίδες του, υπάρχουν ήδη εκατοντάδες αναρτήσεις και σχόλια, που καλύπτουν, στο μέτρο των δυνατοτήτων ενός blogspot τα βασικά πνευματικά ενδιαφέροντα κάθε σκεπτόμενου πολίτη που έχει αγωνία για την πορεία της χώρας, της Ευρώπης και της Ανθρωπότητας.

Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και από άλλες χώρες μας επισκέφτηκαν και μας ξαναεπισκέφτηκαν. Κάποιοι μάλιστα μας επισκέπτονται σχεδόν καθημερινά. Ευχαριστούμε όσους μας τίμησαν, μας τιμούν και θα μας τιμήσουν στο μέλλον.




Δεκάδες ιστοσελίδες και Bloggers, που έχουν τους ίδιους με μας, ή παραπλήσιους προβληματισμούς, φιλοξένησαν, ή αναδημοσίευσαν κείμενά μας, όπως άλλωστε κάνουμε κι’ εμείς, στα πλαίσια μιάς άτυπης συνεργασίας, που γονιμοποιεί τη σκέψη και προάγει το Διάλογο.

Έχουμε πλήρη συναίσθηση πως η συνειδητή επίσκεψη στις σελίδες του Σημειωματάριου της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό δεν είναι εύκολη για κουρασμένους αναγνώστες που επιζητούν εντυπωσιακά, ή ψυχαγωγικά αναγνώσματα, και «χαβαλεδιάρικους διαλόγους» για να ξεχάσουν τη φρικτή καθημερινότητα. ¨Όπως επίσης δεν είναι εύκολη και για ντοπαρισμένους οπαδούς που έχουν εξουσιοδοτήσει τους αρχηγούς των ομάδων στις οποίες ανήκουν, ή των κομμάτων που ψηφίζουν, να σκέπτονται γι’ αυτούς.

Κάποιοι καλοπροαίρετοι επισκέπτες και φίλου μας προτείνουν να «ελαφρύνουμε» λίγο το Λόγο μας, «να μην είμαστε τόσο απόλυτοι», «να μην τα βάζουμε με όλους», «να βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας», για να αυξήσουμε την επισκεψιμότητα. Βέβαια η επισκεψιμότητα μας ενδιαφέρει, αλλά περισσότερο μας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος Διάλογος για τις αιτίες και τους υπεύθυνους της βαρβαρότητας που ζούμε και για τους όρους που θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα καλύτερο κόσμο. Μας ενδιαφέρει δηλαδή να συμπεριφερόμαστε ως ελεύθερα σκεπτόμενοι και αυτενεργοί πολίτες και όχι ως οπαδοί και καταναλωτές υλικών και πνευματικών σκουπιδιών. Μας ενδιαφέρει να σκεπτόμαστε με όρους μιας ελευθερίας του μέλλοντος και όχι με όρους μιας υποταγής του παρελθόντος. Με άλλα λόγια μας ενδιαφέρει η αναζήτηση ολόκληρης της αλήθειας, αφού οι μισές αλήθειες είναι πιο επικίνδυνες κι’ απ’ το ψέμα, γιατί κομματιάζουν το Είναι μας και κατασπαράζουν την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό:

Θέση μας (1) είναι πως ο καπιταλισμός χρεοκόπησε οριστικά και, ως ιστορικά τυμπανιαίο πτώμα, αποτελεί απειλή για την Ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της και γι’ αυτό πρέπει να ανατραπεί, πράγμα που δεν μπορούμε να το περιμένουμε από τη σοσιαλδημοκρατία ή το τριτοτεταρτοδιεθνιστικό μοντέλο, γιατί απλούστατα όλα αυτά αποτελούν εκδοχές του καπιταλισμού. .

Θέση μας (2) είναι πως ο καπιταλισμός δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας και γι’ αυτό πρέπει να ρίξουμε τους προβολείς των αναζητήσεών μας πέρα από αυτά τα οδοφράγματα του καπιταλισμού για την παρεμπόδιση της προόδου και να χαρτογραφήσουμε ένα νέο απελευθερωτικό όραμα, που θα οδηγήσει τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, με στόχο τη δημιουργία ενός καλύτερου, δηλαδή ενός ανθρωπινότερου, χωρίς εκμετάλλευση, φτώχια, Φόβο και πολέμους κόσμου.

Θέση μας (3) είναι πως αυτό το όραμα πρέπει να είναι απαλλαγμένο από σκοταδιστικούς και εξουσιαστικούς μύθους, πρέπει να τιμά τη ζωή, τον Άνθρωπο και τη Φύση και για να είναι αντάξιο της σημερινής πραγματικότητας, των σημερινών πνευματικών-επιστημονικών-τεχνολογικών δυνατοτήτων και των σημερινών αναγκών δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στη συνειδητή σκέψη, στη συνειδητή επιλογή, στη συνειδητή συμμετοχή, στη συνειδητή δράση, στη συνειδητή-δημιουργική-απελευθερωτική και πανανθρώπινη συνεργασία, δηλαδή στην Άμεση Συμβουλιακή Δημοκρατία και στον Ουμανιστικό Σοσιαλισμό, που θα ξεδιπλώνουν σταδιακά και δημιουργικά τη Νέα Ελευθερία του Ανθρώπου και τον Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό.
Έτσι αντιλαμβανόμαστε τη δική μας συμμετοχή στην αγωνία και στους αγώνες της Ανθρωπότητας, γι’ αυτό: «Προωθούμε το Διάλογο: Λέμε Παρών».

Αθήνα 21 Νοέμβρη 2008Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Δρ Κώστας Λάμπος

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ

Kάποτε μέσα απ' τον Ωκεανό της Ιστορίας και ύστερα από ένα βιβλικό σεισμό, ξεπήδησε μια άγνωστη μέχρι τότε <<ξέρα>> και πάνω της εμφανίστηκε ένα πολύ παράξενο δένδρο.

Τα κλαδιά του γέμισαν πολύ γρήγορα με προκλητικά ζουμερούς καρπούς, ενώ η φυλλωσιά του ήταν τόσο πυκνή που το φως του ήλιου δύσκολα τη διαπερνούσε με αποτέλεσμα να βυθίζεται στη σκιά ότι συνέβαινε στο εσωτερικό της.

Κάτω από το δένδρο εμφανίστηκε ένας πολύβουος κόσμος ζωικών ειδών, που ανάμεσα τους υπήρχε μια φυλή αδίστακτων και πονηρών ΓΑΤΟΠΑΡΔΩΝ.

Αμέσως οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ αναφώνησαν, μέσα στη γενική σύγχυση, ότι γι'αυτούς φτιάχτηκε εκείνο το δένδρο και τσαλαπατώντας όλα τα άλλα ζώα που βρέθηκαν μπροστά τους, σκαρφάλωσαν και θρονιάστηκαν στα κλαδιά του.
Οργανώθηκαν σε <<συμμορίες>> για να κατοχυρώσουν τις θέσεις τους και απολαμβαναν βουλιμικά τους καρπούς του δένδρου.

Το αέναο φαγοπότι τους χάριζε πλούσια κόπρανα με τα οποία <<φιλοδωρούσαν>> τα ζώα που ζούσαν από κάτω, όπως και τις ρίζες του δένδρου, που άρχισε να ψηλώνει και να απλώνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, σκορπίζοντας μια ζοφερή σκιά ολόγυρά του.

Έτσι, ότι ζωντανό υπήρχε από κάτω αργοπέθαινε από την μπόχα, το σκοτάδι και τον υποσιτισμό.

Η δυσωδία και η σαπίλα ώθησε σε εξέγερση μερικά απ'τα ζώα που ζούσαν κάτω απ'το δέντρο, τα οποία έφτιαξαν μεγάλα πριόνια και άρχισαν να πριονίζουν τον τερατώδη κορμό του.

Στη φυλή αυτή των ΠΡΙΟΝΙΣΤΩΝ προσχωρούσαν όλο και περισσότερα ζώα, ενώ πολλά άλλα εξέφραζαν με διάφορους τρόπους τη συμπάθεια και την συμπαράστασή τους προς τους ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ.

Oι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ βλέποντας τα σκούρα έσπευσαν να αντιδράσουν. Μαζί με τα κόπρανα τους εξαπέλυσαν προς τα αγανακτισμένα ζώα καλοσυνταγμένες διακηρύξεις στις οποίες τους ανακοίνωναν ότι τους ονομάζουν πλέον ΒΑΣΙΚΟΥΣ, γιατί συνειδητοποίησαν ότι τα ζώα αυτά αποτελούν τη ΒΑΣΗ τουτέστιν το στήριγμα του ΙΕΡΟΥ, όπως το αποκάλεσαν, δένδρου που συμβολίζει την Πρόοδο και την Ανάπτυξη.

Επίσης τους διεμήνυσαν ότι θα τους ρίχνουν που και που καρπούς απ' το δένδρο και τους υπόσχονταν πως αν σπείρουν τα κουκούτσια τους και εφ' όσον ακολουθήσουν μεθόδους καλλιέργειας που θα υποδείκνυαν στο μέλλον οι ίδιοι οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ, θα καταφέρουν κάποτε και οι ΒΑΣΙΚΟΙ να αποκτήσουν ίδια και καλύτερα δένδρα..
Οι περισσότεροι ΒΑΣΙΚΟΙ τόχαψαν το παραμύθι <ανένηψαν> και έστρεψαν όλες τους τις προσπάθειες στην αυταπάτη της απόκτησης δικών τους δέντρων, εφαρμόζοντας αγωνιωδώς τις παραπλανητικές παραινέσεις των ΓΑΤΟΠΑΡΔΩΝ.

Οι ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ συνέχιζαν το έργο τους, αλλά μερικοί απ΄αυτούς κουράστηκαν γρήγορα κι άρχισαν να ρίχνουν κλεφτές ματιές προς τα πάνω.

Οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ το πρόσεξαν αμέσως αυτό και καθώς οι ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ ήταν ο μεγάλος τους εφιάλτης, άρχισαν να ρίνουν σιγά-σιγά αυτοσχέδια σκοινιά που έφτιαχναν απ΄τη φλούδα του δέντρου τους και κλείνοντας το μάτι στους μεταμελημένους ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ τους καλούσαν να ανέβουν μια βόλτα στο φρούριό τους.

Αυτοί, αναρριχήθηκαν στο άψε-σβήσε, στρογγυλοκάθισαν και ενώ τα σάλια τους έτρεχαν, κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια την υπεραφθονία των καρπών γύρω τους.
Οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ τους επέτρεψαν να γλείψουν για λίγο τους χυμούς του δέντρου τους και στη συνέχεια τους εξήγησαν το σχέδιό τους.

<Σας ονομάζουμε> τους είπαν <φυλή των ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ και αποστολή σας είναι να μας βοηθήσετε να εξοντώσουμε τους ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ απ΄ τη μια και να απονευρώσουμε όσους ΒΑΣΙΚΟΥΣ αντιδρούν ακόμη, απ΄ την άλλη.

Θα γίνετε τα μάτια μας, τα αφτιά μας και η σκέψη μας εκεί κάτω και ως αντάλλαγμα θα έχετε το χώρο σας εδώ πάνω.


Θα μεταφέρετε στους ΒΑΣΙΚΟΥΣ τη διαβεβαίωση πως εμείς εδώ πάνω έχουμε βρει τους τρόπους και τη διαδικασία με την οποία θα μπορέσουν να αποκτήσουν ίδια με το δικό μας δέντρα, αρκεί να εκμεταλλεύονται κατάλληλα τα γόνιμα κόπρανά μας ακολουθώντας την Μέθοδο της Ανακύκλωσης.

Επίσης θα εκμεταλλεύεσθε τις όποιες προσβάσεις σας στην φυλή των ΠΡΙΟΝΙΣΤΩΝ για να πείσετε, όσους περισσότερους απ΄ αυτούς μπορέσετε, να δοκιμαστούν ως βοηθοί σας στη μύηση των ΒΑΣΙΚΩΝ, στην κοπροεπεξεργασία και κοπροανάλυση, με την προοπτική να κερδίσουν κάποτε και αυτοί μια θέση εδώ πάνω>.
Η συμφωνία <έκλεισε> και το έργο των ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ άρχισε να <προοδεύει> με απρόβλεπτα γοργούς ρυθμούς. Τα φλούδινα σχοινιά <στέναζαν> απ΄ τα αδιάκοπτα πάνω-κάτω τους.
<Προόδευαν> όμως και οι διεκδικήσεις τους για καλύτερες θέσεις κοντά στην κορυφή του δέντρου, εκεί που βρίσκονταν οι πιο χυμώδεις και περιζήτητοι καρποί.
Τότε οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ άρχισαν να ανησυχούν για τα κεκτημένα τους και δεν άργησαν να βρουν τη λύση για το νέο πρόβλημα που είχε προκύψει. Έταζαν στους νεοφερμένους ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΥΣ, πρώην ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ, γρήγορη ανέλιξη στα ψηλότερα σημεία του δέντρου, με την προϋπόθεση να εξοντώσουν τους παλιότερους διεκδικητές, που ήταν και οι μυητές τους στις απολαύσεις του πάνω μέρους του δέντρου.

Ο τρόπος εξόντωσης ήταν και πάλι απόλυτα ταιριαστός με τις μεθόδους και τις επινοήσεις των ΓΑΤΟΠΑΡΔΩΝ.

Γέμιζαν μεγάλους σάκους με κόπρανα, τους σφράγιζαν προσεκτικά και έβαζαν κάποιους νέους ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΥΣ να πείσουν του παλιούς, πως οι σάκοι ήταν γεμάτοι με καρπούς που κατάφεραν να κλέψουν οι νεοφερμένοι, όταν οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ ήταν βυθισμένοι στις ηδονές και τις απολαύσεις τη ακατάσχετης καρποφαγίας και κοπροπαραγωγής.

Οι παλιοί και επικίνδυνοι πλέον ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ με ασυγκράτητη απληστία άρπαζαν τους σάκκους και με την πρόφαση πως θα παραδώσουν το περιεχόμενό τους στους ΒΑΣΙΚΟΥΣ για να κατευνάσουν τις μουρμουριστές αντιδράσεις τους, έσπευδαν να γλιστρήσουν με τα φλουδοσχοινιά γρήγορα προς τα κάτω, φορτωμένοι με τους σάκκους, για να προλάβουν να τους αποθηκεύσουν στις απόκρυφες τρύπες που είχαν φτιάξει κατά τη διάρκεια των δόλιων επισκέψεών τους στη ΒΑΣΗ.

Τότε οι ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΙ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ ροκάνιζαν με μαεστρία τα βαρυφορτωμένα φλουδοσχοινιά και οι ανυποψίαστοι μυητές τους άφηναν την τελευταία τους πνοή μέσα στα κόπρανα που ξεχύνονταν από τους σάκους, καθώς αυτοί έσκαγαν με γδούπο στη ΒΑΣΗ μαζί με τα σοκαρισμένα κορμιά τους, θλιβερά απομεινάρια της άθλιας ύπαρξής του.

Έτσι κρατιόντουσαν οι <ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ> στη κορυφή του δέντρου και έτσι ξύπναγαν που και που απ΄το βαθύ τους λήθαργο μερικοί ΒΑΣΙΚΟΙ και πέρναγαν στο πλευρό των ΠΡΙΟΝΙΣΤΩΝ που είχαν απομείνει.

Όσο η πριονιστική τους δράση αντηχούσε έστω και ως μακρινός απόηχος στα μισοφραγμένα αφτιά των ναρκωμένων ΒΑΣΙΚΩΝ, το ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΡΙΖΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ παρέμενε ζωντανό...

ΑΦΗΓΗΣΗ : ΜΠΟΤΣΩΝΗΣ
ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΗΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΩΝ

Θέση εργασίας : ΣTΕΛΕΧΟΣ πολυεθνικής εταιρίας

Έχουν κλείσει 15 χρόνια από την στιγμή που πέρασα το γραφείο του Γενικού Διευθυντή μιας πολυεθνικής εταιρίας στην Ελλάδα και μου είπε: Ξέρεις δεν μπορώ να σου πληρώσω το διδακτορικό σου, δούλεψε όμως για μένα –με τον βασικό μισθό- να μου αποδείξεις τι αξίζεις.
Εγώ αριστούχος διδάκτορας γερμανικού Πανεπιστημίου, αλλά και προστάτης οικογένειας και εβρισκόμενος στο τελευταίο μήνα του στρατιωτικού μου δέχθηκα τη θέση του κωπηλάτη στην άτρακτο του πάθους.

Το σύστημα διοίκησης ονομάστηκε Demokratur, που κατά ευφημισμό αποτελούσε συνθετικό των γερμανικών λέξεων Demokratie και Diktatur. Αλλά αυτό ήταν η προσχηματική κάλυψη μιας ιδιότυπης μονοκρατορίας με συμπλέγματα κοινωνικών καταβολών και απωθημένα επικράτησης επί παντός επιστητού.

Tότε δόθηκε λοιπόν η εκκίνηση και ... σήμερα ξεκινάει το blog της DemoKratur .




P.S: Demokratur ist ein Schlagwort des politischen Diskurses, als neologistisches Kofferwort zusammengesetzt aus Demokratie und Diktatur. Es unterstellt und bezeichnet die geringen Möglichkeiten der Einflussnahme auf politische Entscheidungen der demokratisch gewählten Volksvertreter.

Verwendet wurde der Begriff unter anderem von Rudolf Augstein, der ihn 1993 in einem Interview mit der Zeitschrift Stern gebrauchte: „... Ich habe doch wesentlich mitgewirkt, der Demokratur der beiden Herren Adenauer und Strauß ein Ende zu machen ...“

Er taucht aber auch schon in den 60er Jahren während der Adenauer-Regierung in der BRD auf. Kabarettisten, u. a. Dieter Hildebrandt, gebrauchten den Begriff, um die in ihren Augen manchmal nicht ganz demokratischen politischen Entscheidungsfindungsprozesse zu charakterisieren.

Das Schlagwort wurde von Linksextremen und Rechtsextremen aufgenommen: „Wünschenswert ist für RechtsextremistInnen ein starker, autoritärer Staat [...] [z]udem wird die Demokratie nicht nur kritisiert, sondern auch durch spöttische Bezeichnungen wie ‚Ersatzdemokratie‘, ‚Demokratur‘ oder ‚Demokrötie‘ verunglimpft (vgl. Schwagerl, 1993, S. 24)“ (Marion Stangl).

Der deutsche Sozialwissenschaftler Ralf Dahrendorf benutzt diese Wortschöpfung auch um die demokratischen Verhältnisse in den USA zu beschreiben. Er meint damit, dass der US-Präsident zwar demokratisch gewählt wird, aber in den vier Jahren seiner Amtszeit wie ein Monarch regiert