Το κακό αφεντικό βλάπτει σοβαρά την υγεία

Κινδυνεύουν περισσότερο από έμφραγμα όσοι έχουν επιθετικούς προϊσταμένους

Τα κακά αφεντικά βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Όποιος έχει σχετική εμπειρία θα γνωρίζει ότι ένας επιθετικός και δύστροπος προϊστάμενος, που δεν αναγνωρίζει καμία προσπάθεια, είναι πηγή μόνιμου άγχους.

Μια πρόσφατη μελέτη πρόσθεσε στους κινδύνους για την υγεία και τις καρδιοπάθειες. Όπως διαπίστωσαν Σουηδοί επιστήμονες εξετάζοντας 3.000 υπαλλήλους, οι εργαζόμενοι που αισθάνονται υποτιμημένοι ή δεν εκτιμάται η εργασία τους, υιοθετούν ανθυγιεινές συνήθειες όπως το κάπνισμα, το ποτό και η κακή διατροφή. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν 25% περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από κάποια σοβαρή καρδιοπάθεια. Όσο μάλιστα περισσότερο μένουν σε αυτήν τη δουλειά τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να προσβληθούν από έμφραγμα! Σε αυτήν την ομάδα υψηλού κινδύνου ανήκει ασφαλώς μια εργαζόμενη, η οποία έφτασε στο σημείο να μισεί το αφεντικό της. Αναζητώντας μια λύση, έγραψε μια επιστολή στη στήλη «Since you asked» («Μια και ρώτησες») του διαδικτυακού περιοδικού Salon. com. Η συγγραφέας και αρθρογράφος Κάρι Τένις, που είχε μια ανάλογη εμπειρία, κατέθεσε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση.



Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
«Τη μισώ! Όμως δεν μπορώ να βρω άλλη δουλειά...»

Αγαπητή Κάρι,
Πάλεψα για λίγο καιρό γι΄ αυτό που με βασανίζει, αλλά τώρα πρέπει να το βγάλω από μέσα μου. Κάρι, μισώ το αφεντικό μου! Ξέρω... Η λέξη «μισώ» είναι βαριά. Ίσως θα ήταν καλύτερα να έλεγα «απεχθάνομαι» ή «περιφρονώ». Είμαι σε αυτήν τη δουλειά για κάτι περισσότερο από έξι μήνες και ειλικρινά δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμη. Έχω πιάσει αυτήν τη γυναίκα να μου λέει ψέματα κατάμουτρα, να κουτσομπολεύει άλλους υπαλλήλους και γενικά να συμπεριφέρεται απαίσια. Όπως ξέρουμε όλοι, η οικονομία έχει βγει εκτός ελέγχου. Όποιος δουλεύει σήμερα είναι τυχερός. Αυτή είναι άλλη μια αποθαρρυντική όψη της ζωής μου. Έψαξα πολύ για κάτι περισσότερο. Κατέθεσα αιτήσεις σε αμέτρητες δουλειές χωρίς αποτέλεσμα. Σε αυτήν την πόλη ήρθα πριν από δυο χρόνια για να ζήσω με τον σύντροφό μου. Αλλά ας επιστρέψω στο μισητό αφεντικό μου. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι ένας συνάδελφος, που δουλεύει με καθεστώς μερικής απασχόλησης, παίρνει περισσότερα από μένα! Θύμωσα και όταν μίλησα στο αφεντικό μου, απάντησε ότι είχε τα χέρια της δεμένα. Κάρι, πνίγομαι στα σκατά της πολιτικής και της επαρχίας. Πρέπει, λοιπόν, να παρατήσω τη δουλειά μου ελπίζοντας ότι ο αγαπημένος μου σύντροφος θα αποπληρώνει μόνος το δάνειό μας; Ξέρει τι άκαρδη τσούλα είναι και θα με στήριζε ευχαρίστως- αρκεί να έβρισκα γρήγορα άλλη δουλειά. Θα εκτιμούσα κάθε συμβουλή σου ή τα ενθαρρυντικά σου λόγια.
Απελπισμένη και Οργισμένη

H AΠΑΝΤΗΣΗ
«Η δουλειά έχει βάσανα, σκατά κι ελάχιστο νόημα»

Αγαπητή Απελπισμένη και Οργισμένη,
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έπιασα δουλειά σε μια μεγάλη αμερικανική πολυεθνική έχοντας ως αντικείμενο κάτι για το οποίο δεν είχα εκπαιδευτεί και δεν ένιωθα κατάλληλη. Έπρεπε, όμως, να βάλω τα δυνατά μου για να πετύχω, καθώς τα σχέδια που είχα κάνει για να συντηρώ τον εαυτό μου δεν ήταν αρκετά κερδοφόρα. Έτσι, για πέντε χρόνια φορούσα ταγιέρ και γόβες, ενώ είχα ένα χτένισμα που ακόμη με κάνει να γελάω. Ένιωσα πολύ γρήγορα ότι δεν καταλάβαινα πώς σκέπτονταν και αισθάνονταν οι συνάδελφοί μου. Όπως και στη δική σου περίπτωση, τα αφεντικά μου κι εγώ είχαμε διαφορετικές απόψεις για το άτομό μου. Εγώ πίστευα στις δυνατότητές μου. Η εταιρεία δεν μου είχε καμία εκτίμηση. Κάποια στιγμή άρχισα να ανακαλύπτω ότι στη δουλειά μου δεν ήμουν μόνη, υπήρχαν και άλλοι που έβλεπαν τα πράγματα όπως εγώ και έκρυβαν τις σκέψεις τους όπως κι εγώ. Αυτά τα πράγματα δεν μας τα λένε στο σχολείο, μάλλον για να μη μας τρομάξουν. Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι δεν αναφέρονται στον πόνο, τα βάσανα και τα σκατά όταν σου μιλάνε για «καριέρα». Η πραγματικότητα είναι ότι η δουλειά έχει πολύ πόνο, βάσανα, σκατά κι ελάχιστο νόημα. Κυρίως δουλεύουμε για τα λεφτά. Όταν λοιπόν σε ξεζουμίζουν ή σε μαχαιρώνουν πισώπλατα, το κάνουν για τα λεφτά. Είναι σαν τη μαφία- δεν υπάρχει τίποτε προσωπικό. Καλή τύχη στην αναζήτηση της νέας σου δουλειάς. Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη.

Πηγή : TA NEA
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Το σχετικό link στο Ιντερνετ : I hate my boss!
I can't believe the things she does! Should I just quit? But I can't find another job! By Cary Tennis

Να Παραμερίσουμε τα οδφράγματα που εμποδίζουν την πρόοδο της Χώρας, της Ευρώπης και της Ανθρωπότητας

Eνα ειδικό αφιέρωμα στον φίλο Κώστα Λάμπο... με σημείωμα δικό του για το παρόν και το μέλλον του Νέου Ουμανισμού.



Το Σημειωματάριο της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό (infonewhumanism.blogspot.com) κλείνει αυτές τις μέρες ένα χρόνο παρουσίας. Στις δέκα (10) θεματικές σελίδες του, υπάρχουν ήδη εκατοντάδες αναρτήσεις και σχόλια, που καλύπτουν, στο μέτρο των δυνατοτήτων ενός blogspot τα βασικά πνευματικά ενδιαφέροντα κάθε σκεπτόμενου πολίτη που έχει αγωνία για την πορεία της χώρας, της Ευρώπης και της Ανθρωπότητας.

Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και από άλλες χώρες μας επισκέφτηκαν και μας ξαναεπισκέφτηκαν. Κάποιοι μάλιστα μας επισκέπτονται σχεδόν καθημερινά. Ευχαριστούμε όσους μας τίμησαν, μας τιμούν και θα μας τιμήσουν στο μέλλον.




Δεκάδες ιστοσελίδες και Bloggers, που έχουν τους ίδιους με μας, ή παραπλήσιους προβληματισμούς, φιλοξένησαν, ή αναδημοσίευσαν κείμενά μας, όπως άλλωστε κάνουμε κι’ εμείς, στα πλαίσια μιάς άτυπης συνεργασίας, που γονιμοποιεί τη σκέψη και προάγει το Διάλογο.

Έχουμε πλήρη συναίσθηση πως η συνειδητή επίσκεψη στις σελίδες του Σημειωματάριου της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό δεν είναι εύκολη για κουρασμένους αναγνώστες που επιζητούν εντυπωσιακά, ή ψυχαγωγικά αναγνώσματα, και «χαβαλεδιάρικους διαλόγους» για να ξεχάσουν τη φρικτή καθημερινότητα. ¨Όπως επίσης δεν είναι εύκολη και για ντοπαρισμένους οπαδούς που έχουν εξουσιοδοτήσει τους αρχηγούς των ομάδων στις οποίες ανήκουν, ή των κομμάτων που ψηφίζουν, να σκέπτονται γι’ αυτούς.

Κάποιοι καλοπροαίρετοι επισκέπτες και φίλου μας προτείνουν να «ελαφρύνουμε» λίγο το Λόγο μας, «να μην είμαστε τόσο απόλυτοι», «να μην τα βάζουμε με όλους», «να βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας», για να αυξήσουμε την επισκεψιμότητα. Βέβαια η επισκεψιμότητα μας ενδιαφέρει, αλλά περισσότερο μας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος Διάλογος για τις αιτίες και τους υπεύθυνους της βαρβαρότητας που ζούμε και για τους όρους που θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα καλύτερο κόσμο. Μας ενδιαφέρει δηλαδή να συμπεριφερόμαστε ως ελεύθερα σκεπτόμενοι και αυτενεργοί πολίτες και όχι ως οπαδοί και καταναλωτές υλικών και πνευματικών σκουπιδιών. Μας ενδιαφέρει να σκεπτόμαστε με όρους μιας ελευθερίας του μέλλοντος και όχι με όρους μιας υποταγής του παρελθόντος. Με άλλα λόγια μας ενδιαφέρει η αναζήτηση ολόκληρης της αλήθειας, αφού οι μισές αλήθειες είναι πιο επικίνδυνες κι’ απ’ το ψέμα, γιατί κομματιάζουν το Είναι μας και κατασπαράζουν την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό:

Θέση μας (1) είναι πως ο καπιταλισμός χρεοκόπησε οριστικά και, ως ιστορικά τυμπανιαίο πτώμα, αποτελεί απειλή για την Ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της και γι’ αυτό πρέπει να ανατραπεί, πράγμα που δεν μπορούμε να το περιμένουμε από τη σοσιαλδημοκρατία ή το τριτοτεταρτοδιεθνιστικό μοντέλο, γιατί απλούστατα όλα αυτά αποτελούν εκδοχές του καπιταλισμού. .

Θέση μας (2) είναι πως ο καπιταλισμός δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας και γι’ αυτό πρέπει να ρίξουμε τους προβολείς των αναζητήσεών μας πέρα από αυτά τα οδοφράγματα του καπιταλισμού για την παρεμπόδιση της προόδου και να χαρτογραφήσουμε ένα νέο απελευθερωτικό όραμα, που θα οδηγήσει τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, με στόχο τη δημιουργία ενός καλύτερου, δηλαδή ενός ανθρωπινότερου, χωρίς εκμετάλλευση, φτώχια, Φόβο και πολέμους κόσμου.

Θέση μας (3) είναι πως αυτό το όραμα πρέπει να είναι απαλλαγμένο από σκοταδιστικούς και εξουσιαστικούς μύθους, πρέπει να τιμά τη ζωή, τον Άνθρωπο και τη Φύση και για να είναι αντάξιο της σημερινής πραγματικότητας, των σημερινών πνευματικών-επιστημονικών-τεχνολογικών δυνατοτήτων και των σημερινών αναγκών δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στη συνειδητή σκέψη, στη συνειδητή επιλογή, στη συνειδητή συμμετοχή, στη συνειδητή δράση, στη συνειδητή-δημιουργική-απελευθερωτική και πανανθρώπινη συνεργασία, δηλαδή στην Άμεση Συμβουλιακή Δημοκρατία και στον Ουμανιστικό Σοσιαλισμό, που θα ξεδιπλώνουν σταδιακά και δημιουργικά τη Νέα Ελευθερία του Ανθρώπου και τον Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό.
Έτσι αντιλαμβανόμαστε τη δική μας συμμετοχή στην αγωνία και στους αγώνες της Ανθρωπότητας, γι’ αυτό: «Προωθούμε το Διάλογο: Λέμε Παρών».

Αθήνα 21 Νοέμβρη 2008Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Δρ Κώστας Λάμπος

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ

Kάποτε μέσα απ' τον Ωκεανό της Ιστορίας και ύστερα από ένα βιβλικό σεισμό, ξεπήδησε μια άγνωστη μέχρι τότε <<ξέρα>> και πάνω της εμφανίστηκε ένα πολύ παράξενο δένδρο.

Τα κλαδιά του γέμισαν πολύ γρήγορα με προκλητικά ζουμερούς καρπούς, ενώ η φυλλωσιά του ήταν τόσο πυκνή που το φως του ήλιου δύσκολα τη διαπερνούσε με αποτέλεσμα να βυθίζεται στη σκιά ότι συνέβαινε στο εσωτερικό της.

Κάτω από το δένδρο εμφανίστηκε ένας πολύβουος κόσμος ζωικών ειδών, που ανάμεσα τους υπήρχε μια φυλή αδίστακτων και πονηρών ΓΑΤΟΠΑΡΔΩΝ.

Αμέσως οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ αναφώνησαν, μέσα στη γενική σύγχυση, ότι γι'αυτούς φτιάχτηκε εκείνο το δένδρο και τσαλαπατώντας όλα τα άλλα ζώα που βρέθηκαν μπροστά τους, σκαρφάλωσαν και θρονιάστηκαν στα κλαδιά του.
Οργανώθηκαν σε <<συμμορίες>> για να κατοχυρώσουν τις θέσεις τους και απολαμβαναν βουλιμικά τους καρπούς του δένδρου.

Το αέναο φαγοπότι τους χάριζε πλούσια κόπρανα με τα οποία <<φιλοδωρούσαν>> τα ζώα που ζούσαν από κάτω, όπως και τις ρίζες του δένδρου, που άρχισε να ψηλώνει και να απλώνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, σκορπίζοντας μια ζοφερή σκιά ολόγυρά του.

Έτσι, ότι ζωντανό υπήρχε από κάτω αργοπέθαινε από την μπόχα, το σκοτάδι και τον υποσιτισμό.

Η δυσωδία και η σαπίλα ώθησε σε εξέγερση μερικά απ'τα ζώα που ζούσαν κάτω απ'το δέντρο, τα οποία έφτιαξαν μεγάλα πριόνια και άρχισαν να πριονίζουν τον τερατώδη κορμό του.

Στη φυλή αυτή των ΠΡΙΟΝΙΣΤΩΝ προσχωρούσαν όλο και περισσότερα ζώα, ενώ πολλά άλλα εξέφραζαν με διάφορους τρόπους τη συμπάθεια και την συμπαράστασή τους προς τους ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ.

Oι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ βλέποντας τα σκούρα έσπευσαν να αντιδράσουν. Μαζί με τα κόπρανα τους εξαπέλυσαν προς τα αγανακτισμένα ζώα καλοσυνταγμένες διακηρύξεις στις οποίες τους ανακοίνωναν ότι τους ονομάζουν πλέον ΒΑΣΙΚΟΥΣ, γιατί συνειδητοποίησαν ότι τα ζώα αυτά αποτελούν τη ΒΑΣΗ τουτέστιν το στήριγμα του ΙΕΡΟΥ, όπως το αποκάλεσαν, δένδρου που συμβολίζει την Πρόοδο και την Ανάπτυξη.

Επίσης τους διεμήνυσαν ότι θα τους ρίχνουν που και που καρπούς απ' το δένδρο και τους υπόσχονταν πως αν σπείρουν τα κουκούτσια τους και εφ' όσον ακολουθήσουν μεθόδους καλλιέργειας που θα υποδείκνυαν στο μέλλον οι ίδιοι οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ, θα καταφέρουν κάποτε και οι ΒΑΣΙΚΟΙ να αποκτήσουν ίδια και καλύτερα δένδρα..
Οι περισσότεροι ΒΑΣΙΚΟΙ τόχαψαν το παραμύθι <ανένηψαν> και έστρεψαν όλες τους τις προσπάθειες στην αυταπάτη της απόκτησης δικών τους δέντρων, εφαρμόζοντας αγωνιωδώς τις παραπλανητικές παραινέσεις των ΓΑΤΟΠΑΡΔΩΝ.

Οι ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ συνέχιζαν το έργο τους, αλλά μερικοί απ΄αυτούς κουράστηκαν γρήγορα κι άρχισαν να ρίχνουν κλεφτές ματιές προς τα πάνω.

Οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ το πρόσεξαν αμέσως αυτό και καθώς οι ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ ήταν ο μεγάλος τους εφιάλτης, άρχισαν να ρίνουν σιγά-σιγά αυτοσχέδια σκοινιά που έφτιαχναν απ΄τη φλούδα του δέντρου τους και κλείνοντας το μάτι στους μεταμελημένους ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ τους καλούσαν να ανέβουν μια βόλτα στο φρούριό τους.

Αυτοί, αναρριχήθηκαν στο άψε-σβήσε, στρογγυλοκάθισαν και ενώ τα σάλια τους έτρεχαν, κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια την υπεραφθονία των καρπών γύρω τους.
Οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ τους επέτρεψαν να γλείψουν για λίγο τους χυμούς του δέντρου τους και στη συνέχεια τους εξήγησαν το σχέδιό τους.

<Σας ονομάζουμε> τους είπαν <φυλή των ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ και αποστολή σας είναι να μας βοηθήσετε να εξοντώσουμε τους ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ απ΄ τη μια και να απονευρώσουμε όσους ΒΑΣΙΚΟΥΣ αντιδρούν ακόμη, απ΄ την άλλη.

Θα γίνετε τα μάτια μας, τα αφτιά μας και η σκέψη μας εκεί κάτω και ως αντάλλαγμα θα έχετε το χώρο σας εδώ πάνω.


Θα μεταφέρετε στους ΒΑΣΙΚΟΥΣ τη διαβεβαίωση πως εμείς εδώ πάνω έχουμε βρει τους τρόπους και τη διαδικασία με την οποία θα μπορέσουν να αποκτήσουν ίδια με το δικό μας δέντρα, αρκεί να εκμεταλλεύονται κατάλληλα τα γόνιμα κόπρανά μας ακολουθώντας την Μέθοδο της Ανακύκλωσης.

Επίσης θα εκμεταλλεύεσθε τις όποιες προσβάσεις σας στην φυλή των ΠΡΙΟΝΙΣΤΩΝ για να πείσετε, όσους περισσότερους απ΄ αυτούς μπορέσετε, να δοκιμαστούν ως βοηθοί σας στη μύηση των ΒΑΣΙΚΩΝ, στην κοπροεπεξεργασία και κοπροανάλυση, με την προοπτική να κερδίσουν κάποτε και αυτοί μια θέση εδώ πάνω>.
Η συμφωνία <έκλεισε> και το έργο των ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ άρχισε να <προοδεύει> με απρόβλεπτα γοργούς ρυθμούς. Τα φλούδινα σχοινιά <στέναζαν> απ΄ τα αδιάκοπτα πάνω-κάτω τους.
<Προόδευαν> όμως και οι διεκδικήσεις τους για καλύτερες θέσεις κοντά στην κορυφή του δέντρου, εκεί που βρίσκονταν οι πιο χυμώδεις και περιζήτητοι καρποί.
Τότε οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ άρχισαν να ανησυχούν για τα κεκτημένα τους και δεν άργησαν να βρουν τη λύση για το νέο πρόβλημα που είχε προκύψει. Έταζαν στους νεοφερμένους ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΥΣ, πρώην ΠΡΙΟΝΙΣΤΕΣ, γρήγορη ανέλιξη στα ψηλότερα σημεία του δέντρου, με την προϋπόθεση να εξοντώσουν τους παλιότερους διεκδικητές, που ήταν και οι μυητές τους στις απολαύσεις του πάνω μέρους του δέντρου.

Ο τρόπος εξόντωσης ήταν και πάλι απόλυτα ταιριαστός με τις μεθόδους και τις επινοήσεις των ΓΑΤΟΠΑΡΔΩΝ.

Γέμιζαν μεγάλους σάκους με κόπρανα, τους σφράγιζαν προσεκτικά και έβαζαν κάποιους νέους ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΥΣ να πείσουν του παλιούς, πως οι σάκοι ήταν γεμάτοι με καρπούς που κατάφεραν να κλέψουν οι νεοφερμένοι, όταν οι ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΙ ήταν βυθισμένοι στις ηδονές και τις απολαύσεις τη ακατάσχετης καρποφαγίας και κοπροπαραγωγής.

Οι παλιοί και επικίνδυνοι πλέον ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ με ασυγκράτητη απληστία άρπαζαν τους σάκκους και με την πρόφαση πως θα παραδώσουν το περιεχόμενό τους στους ΒΑΣΙΚΟΥΣ για να κατευνάσουν τις μουρμουριστές αντιδράσεις τους, έσπευδαν να γλιστρήσουν με τα φλουδοσχοινιά γρήγορα προς τα κάτω, φορτωμένοι με τους σάκκους, για να προλάβουν να τους αποθηκεύσουν στις απόκρυφες τρύπες που είχαν φτιάξει κατά τη διάρκεια των δόλιων επισκέψεών τους στη ΒΑΣΗ.

Τότε οι ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΙ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ ροκάνιζαν με μαεστρία τα βαρυφορτωμένα φλουδοσχοινιά και οι ανυποψίαστοι μυητές τους άφηναν την τελευταία τους πνοή μέσα στα κόπρανα που ξεχύνονταν από τους σάκους, καθώς αυτοί έσκαγαν με γδούπο στη ΒΑΣΗ μαζί με τα σοκαρισμένα κορμιά τους, θλιβερά απομεινάρια της άθλιας ύπαρξής του.

Έτσι κρατιόντουσαν οι <ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ> στη κορυφή του δέντρου και έτσι ξύπναγαν που και που απ΄το βαθύ τους λήθαργο μερικοί ΒΑΣΙΚΟΙ και πέρναγαν στο πλευρό των ΠΡΙΟΝΙΣΤΩΝ που είχαν απομείνει.

Όσο η πριονιστική τους δράση αντηχούσε έστω και ως μακρινός απόηχος στα μισοφραγμένα αφτιά των ναρκωμένων ΒΑΣΙΚΩΝ, το ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΡΙΖΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ παρέμενε ζωντανό...

ΑΦΗΓΗΣΗ : ΜΠΟΤΣΩΝΗΣ
ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΗΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΩΝ

Θέση εργασίας : ΣTΕΛΕΧΟΣ πολυεθνικής εταιρίας

Έχουν κλείσει 15 χρόνια από την στιγμή που πέρασα το γραφείο του Γενικού Διευθυντή μιας πολυεθνικής εταιρίας στην Ελλάδα και μου είπε: Ξέρεις δεν μπορώ να σου πληρώσω το διδακτορικό σου, δούλεψε όμως για μένα –με τον βασικό μισθό- να μου αποδείξεις τι αξίζεις.
Εγώ αριστούχος διδάκτορας γερμανικού Πανεπιστημίου, αλλά και προστάτης οικογένειας και εβρισκόμενος στο τελευταίο μήνα του στρατιωτικού μου δέχθηκα τη θέση του κωπηλάτη στην άτρακτο του πάθους.

Το σύστημα διοίκησης ονομάστηκε Demokratur, που κατά ευφημισμό αποτελούσε συνθετικό των γερμανικών λέξεων Demokratie και Diktatur. Αλλά αυτό ήταν η προσχηματική κάλυψη μιας ιδιότυπης μονοκρατορίας με συμπλέγματα κοινωνικών καταβολών και απωθημένα επικράτησης επί παντός επιστητού.

Tότε δόθηκε λοιπόν η εκκίνηση και ... σήμερα ξεκινάει το blog της DemoKratur .




P.S: Demokratur ist ein Schlagwort des politischen Diskurses, als neologistisches Kofferwort zusammengesetzt aus Demokratie und Diktatur. Es unterstellt und bezeichnet die geringen Möglichkeiten der Einflussnahme auf politische Entscheidungen der demokratisch gewählten Volksvertreter.

Verwendet wurde der Begriff unter anderem von Rudolf Augstein, der ihn 1993 in einem Interview mit der Zeitschrift Stern gebrauchte: „... Ich habe doch wesentlich mitgewirkt, der Demokratur der beiden Herren Adenauer und Strauß ein Ende zu machen ...“

Er taucht aber auch schon in den 60er Jahren während der Adenauer-Regierung in der BRD auf. Kabarettisten, u. a. Dieter Hildebrandt, gebrauchten den Begriff, um die in ihren Augen manchmal nicht ganz demokratischen politischen Entscheidungsfindungsprozesse zu charakterisieren.

Das Schlagwort wurde von Linksextremen und Rechtsextremen aufgenommen: „Wünschenswert ist für RechtsextremistInnen ein starker, autoritärer Staat [...] [z]udem wird die Demokratie nicht nur kritisiert, sondern auch durch spöttische Bezeichnungen wie ‚Ersatzdemokratie‘, ‚Demokratur‘ oder ‚Demokrötie‘ verunglimpft (vgl. Schwagerl, 1993, S. 24)“ (Marion Stangl).

Der deutsche Sozialwissenschaftler Ralf Dahrendorf benutzt diese Wortschöpfung auch um die demokratischen Verhältnisse in den USA zu beschreiben. Er meint damit, dass der US-Präsident zwar demokratisch gewählt wird, aber in den vier Jahren seiner Amtszeit wie ein Monarch regiert